Slauga skellir sér í Reykjavíkurmaraþonið

Slauga og aðstoðarkona úti að hjóla.

Nei sko, Slauga var að skrá sig í Reykjavíkurmaraþonið!

Þetta verða 10 hressilegir kílómetrar, en ég ætla að hlaupa til styrktar Fjólu, félag fólks með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu. Því þetta félag er mér afar kært.

En hvað er Fjóla og afhverju er Slauga að rúlla fyrir þetta félag?

Fjóla, áður Daufblindrafélag Íslands, var stofnað í mars 1994. Félagið hefur það hlutverk að standa vörð um hagsmuni og menningu fólks sem bæði sér og heyrir illa. Um er að ræða afar lítinn minnihlutahóp sem er mjög jaðarsettur í samfélaginu. Þar sem þetta fólk er með tvöfalda skerðingu þarf það gjarna mikla hjálp og aðlögun til að geta tekið þátt í samfélaginu og lifað mannsæmandi lífi til jafns við aðra. Eins og kerfið er núna þarf þetta fólk þó að leita á marga mismunandi staði og jafnvel berjast fyrir því að fá lágmarks aðstoð, eins og ég hef fengið að reyna á í túlkamálinu svokallaða. En nýlega var þó stofnað greiningarteymi sem á að hjálpa fólki að fá greiningu í samstarfi við ýmsa sérfræðinga og ég veit að margir binda vonir við þetta teymi.

Í dag eru rúmlega 20 félagsmenn í Fjólu sem eru daufblindir, en auk þess geta aðrir sem ekki eru daufblindir gerst styrktarfélagar. Vegna smæðar sinnar hefur Fjóla ekki verið eins virkt og félagið vill vera, enda veltur reksturinn aðallega á styrkveitingum.

Ég var mjög ung þegar ég kynntist félaginu. Það var svo í gegnum Fjólu sem ég komst fyrst norrænar sumarbúðir fyrir daufblind ungmenni og kynntist öðru ungu fólki á svipuðu reki og ég, en þess má geta að við erum aðeins tvær sem erum í Fjólu á aldrinum 18 – 35. Einnig er það Fjólu að þakka að ég hef einhverja grunnþekkingu á réttindum fatlaðs fólks. Með þessari þekkingu og reynslu af málefnum daufblindra einstaklinga finn ég að ég er ekki ein og er enn ákveðnari í að lifa lífinu og gera hluti eins og að stunda háskólanám og CrossFit.

Ég hef setið í stjórn Fjólu síðan 2015 og auk þess unnið þar í þrjú sumur í röð, 2014 – 2016. En nú er enginn starfsmaður innan félagsins og ég veit að margir félagsmanna finna sárt fyrir því. Þess vegna ætla ég að rúlla til styrktar Fjólu, ég vil að félagið fái að lifa og blómstra og að daufblint fólk á Íslandi fái að lifa mannsæmandi lífi og vera stolt af því að vera daufblint.


Viltu styrkja Fjólu? Hér getur þú heitið á Slaugu.


Hér getur þú einnig kynnt þér nánar hvað daufblinda er.

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Guest Blogger: Embracing Adventure

Mynd
Megan and her personal horse, Ginger. Disclaimer: This is my personal experience.   It is not intended as advice or recommendation. I swing onto Della’s broad, soft back and reach for the reins.     I hadn’t planned to ride today.   But my instructor surprised me, and I take it in stride.   We ride bareback a few laps in the roofed arena, then move to a sunny, smaller arena.   My instructor takes away my reins to test my balance.   At first I feel a little vulnerable.   But after practice and a break, I am sitting relaxed and balanced. Not bad for someone with bad proprioception, a weak upper body, and spinal fusion.   And did I mention I’m legally blind and hearing-impaired? Yet I ride horses and enjoy other outdoor activities.   I hold a college degree in English.   I read, draw, and write.   I don’t let my disabilities keep me from enjoying life. Here’s what makes these feats possible. Focusing ...
Lesa meira

Baráttan við bakið

Mynd
Hryggjarskekkja (e. scoliosis) er eitthvað sem margir kannast við. Það er eðlilegt að vera með örlitla skekkju, svo lengi sem hún fer ekki yfir fjörutíu gráður. Ef skekkjan fer yfir þau mörk getur hún haft heilsuspillandi áhrif og þá þarf að athuga með hana. Ég var bara krakki þegar fyrst fór að örla á hryggjarskekkju hjá mér. Í kjölfarið var ég send í röntgen-myndatöku. Fyrstu myndirnar staðfestu smá skekkju, en ekkert sem læknirinn taldi alvarlegt.   Eftir það hef ég verið send nokkrum sinnum í viðbót í röntgen til að fylgjast með bakinu. Það eru nefnilega margir með minn sjúkdóm sem fá slæma hryggjarskekkju, en það er ekki vitað fyrir víst hvers vegna. Tilgátur eru uppi um að líkami okkar hafi ekki nægilegan styrk til að halda hryggnum uppi og að taugakerfið spili þar inn í, en það hefur þó ekki verið almennilega sannað svo ég viti til. Sjúkra- og iðjuþjálfarar hafa haft auga með mér í gegnum árin, kennt mér rétta líkamsbeitingu og útvegað mér ýmis hjálpartæki á bo...
Lesa meira

Draumurinn um háskólagráðu

Mynd
Slauga viðskiptafræðingur. ,,Fyrst klárar þú grunnskóla, svo getur þú farið í menntaskóla og svo alla leið í háskóla.“ Þetta sagði kennarinn minn við mig einn daginn í 5. bekk þegar ég hafði leyst enn eitt verkefnið og var að sýna henni afraksturinn. Hún hafði greinilega fulla trú á mér en ég horfði bara á hana og sagði hneyskluð: ,,En það er svo langt þangað til!“ Núna, rúmum þrettán árum síðar hef ég lokið öllum þessum skólastigum. Tíminn leið hraðar en ég bjóst við <en draumurinn um   að fara í háskóla var alltaf til staðar. Einhverjir myndu segja að menntun sé ofmetin, en mér var kennt að meta menntun og að hún væri lykillinn að velferð. Ef ég var við það að gefast upp á náminu, sem gerðist af og til, hugsaði ég til langafa míns, fátæka bóndans á Ströndum, sem stritaði allt sitt líf til þess að afi minn og bræður hans gætu gengið menntaveginn. Á þeim tíma var ekki sjálfgefið að menntast á Íslandi, hvað þá fyrir fátækan bóndason eins og afa. En allt stritið bo...
Lesa meira