Guest Blogger: "My thoughts about human rights"

Frida Bertzell Ejnerby. Mynd úr einkasafni.

Hey guys!

Áslaug asked me if I wanted to write an article to her blog, I said yes so here I am. I will write about what I think about human rights because I think it is important!
Before I start I would like to say that I am not used to write in English. I will try my best.

Now I will tell you about myself: My name is Frida, I am from Sweden, I am 21 years young and I am hearing and visually impaired. I and Áslaug met on the Nordic young camp in Stockholm.

I will just talk about the most important things according to me.

Nobody has the right to change how you should be and how you look like. We all are human with different characteristics and it makes us unique. Nobody is perfect and you are most comfortable when you can be yourself.

I think that all people have the right to belong the sexual orientation they want. Nobody can change your sexual orientation. You have the right to be who you want to be.

Of course I think you are allowed to belong to which religion and culture you want!

Bullying is the worst thing I know! I don’t understand why people can Insult other people because of their Clothes, body shape, religion, sexual orientation and more. People are good in their own way. Why cannot people respect Otter pepole who are different?

I wish that it will come a time there everyone is equal no matter sexual orientation, style, sex and religion. In my opinion, everyone is equally worthwhile no matter what.

Yeah, it was all I wanted to say in this article. I hope that you understand me.

Thank you Àslaug that I could be a guest writer in your blog,

Frida

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Guest Blogger: Embracing Adventure

Mynd
Megan and her personal horse, Ginger. Disclaimer: This is my personal experience.   It is not intended as advice or recommendation. I swing onto Della’s broad, soft back and reach for the reins.     I hadn’t planned to ride today.   But my instructor surprised me, and I take it in stride.   We ride bareback a few laps in the roofed arena, then move to a sunny, smaller arena.   My instructor takes away my reins to test my balance.   At first I feel a little vulnerable.   But after practice and a break, I am sitting relaxed and balanced. Not bad for someone with bad proprioception, a weak upper body, and spinal fusion.   And did I mention I’m legally blind and hearing-impaired? Yet I ride horses and enjoy other outdoor activities.   I hold a college degree in English.   I read, draw, and write.   I don’t let my disabilities keep me from enjoying life. Here’s what makes these feats possible. Focusing ...
Lesa meira

Baráttan við bakið

Mynd
Hryggjarskekkja (e. scoliosis) er eitthvað sem margir kannast við. Það er eðlilegt að vera með örlitla skekkju, svo lengi sem hún fer ekki yfir fjörutíu gráður. Ef skekkjan fer yfir þau mörk getur hún haft heilsuspillandi áhrif og þá þarf að athuga með hana. Ég var bara krakki þegar fyrst fór að örla á hryggjarskekkju hjá mér. Í kjölfarið var ég send í röntgen-myndatöku. Fyrstu myndirnar staðfestu smá skekkju, en ekkert sem læknirinn taldi alvarlegt.   Eftir það hef ég verið send nokkrum sinnum í viðbót í röntgen til að fylgjast með bakinu. Það eru nefnilega margir með minn sjúkdóm sem fá slæma hryggjarskekkju, en það er ekki vitað fyrir víst hvers vegna. Tilgátur eru uppi um að líkami okkar hafi ekki nægilegan styrk til að halda hryggnum uppi og að taugakerfið spili þar inn í, en það hefur þó ekki verið almennilega sannað svo ég viti til. Sjúkra- og iðjuþjálfarar hafa haft auga með mér í gegnum árin, kennt mér rétta líkamsbeitingu og útvegað mér ýmis hjálpartæki á bo...
Lesa meira

Draumurinn um háskólagráðu

Mynd
Slauga viðskiptafræðingur. ,,Fyrst klárar þú grunnskóla, svo getur þú farið í menntaskóla og svo alla leið í háskóla.“ Þetta sagði kennarinn minn við mig einn daginn í 5. bekk þegar ég hafði leyst enn eitt verkefnið og var að sýna henni afraksturinn. Hún hafði greinilega fulla trú á mér en ég horfði bara á hana og sagði hneyskluð: ,,En það er svo langt þangað til!“ Núna, rúmum þrettán árum síðar hef ég lokið öllum þessum skólastigum. Tíminn leið hraðar en ég bjóst við <en draumurinn um   að fara í háskóla var alltaf til staðar. Einhverjir myndu segja að menntun sé ofmetin, en mér var kennt að meta menntun og að hún væri lykillinn að velferð. Ef ég var við það að gefast upp á náminu, sem gerðist af og til, hugsaði ég til langafa míns, fátæka bóndans á Ströndum, sem stritaði allt sitt líf til þess að afi minn og bræður hans gætu gengið menntaveginn. Á þeim tíma var ekki sjálfgefið að menntast á Íslandi, hvað þá fyrir fátækan bóndason eins og afa. En allt stritið bo...
Lesa meira