Gamlárspístill: Klikkaða árið 2019

Slauga á Akureyri jólin 2019.

Áramót, enn og aftur...

2019 er senn á enda og stutt í að næsti áratugur taki við. Þetta ár hefur verið heldur viðburðarríkt hjá mér, og sömuleiðis áratugurinn. Á þessum áratug lauk ég tveimur skólastigum og hóf það þriðja, uppgötvaði Crossfit og gaf út bók. Þá fékk ég einnig NPA, keypti mína fyrstu bífreið og flutti að heiman. Svo ég tali nú ekki um að hafa fengið rétta sjúkdómsgreiningu og farið að taka slatta af B2-vítamíni á hverjum degi. Þetta hefur svo sannarlega verið viðburðarríkur áratugur hjá mér, en nú  langar mig aðeins að staldra við og líta yfir árið sem er að líða, sem sagt 2019.

2019 hófst með látum í stofunni heima hjá foreldrum mínum. Venjan á heimilinu er að skála í freyðivíni á miðnætti, og í þetta skipti var vínflastan sett í hendurnar á mér og allir biðu eftirvæntingarfullir eftir að ég opnaði hana. Það tókst þó ekki betur til en svo að vínið gusaðist yfir mig þegar ég loks náði tappanum af, enda hafði ég ekki gætt að mér og óvart sett hendina yfir stútinn í leiðinni. En jæja, bara mjög týpískt ég, og þetta voru hvort sem er bara fáeinir dropar.

Svo fékk ég mér sæti inni í stofu og gæddi mér á rauðvíni og ostum. Ég gat ekki annað en hugsað með mér #feelinggrownup, enda ekki langt síðan ég lærði að meta þetta kombó.

Ég var svo sannarlega fullorðin að því leyti að innan fárra vikna var ég flutt að heiman. Mér hafði nefnilega tekist að afreka það í árslok 2018 að fá stúdentaíbúð og sólarhringsaðstoð. Þetta var kannski bara stúdentaíbúð, ekki einu sinni íbúðarkaup, en ég var samt mjög ánægð að hafa yfirhöfuð tekist að afreka þetta. Það voru jú bara sex ár síðan ég fékk NPA, og ég veit eiginlega ekki hvar ég væri í dag ef það hefði aldrei gerst.

Slauga í nýju íbúðinni sinni í ársbyrjun 2019.

Fyrstu mánuði ársins lærði ég fullt um lífið og tilveruna.  Ég þurfti að sjá um eigið heimili, sem var svo sem lítið mál enda hafði ég verið frekar sjálfbjarga með mat og þvott heima hjá foreldrum mínum. Það var þó flóknara ef eitthvað bilaði, eða ég þurfti að spá í smáatriðum eins og hvernig ég ætti að bjarga mér í eldhúsinu án þess að eiga til dýrar og fínar græjur. Sem sagt læra að hella upp á kaffi í könnu og baka köku með sleikju, opna dósir með hníf og svo tókst mér að opna bjórflöskur með gaffli, Fékk mér samt á endanum dósaopnara og upptakara, og svo fóru hlutirnir smám saman að detta inn í skápana hjá mér. Enn engin uppþvottavél, en ég er eiginlega búin að gleyma því hvernig er að eiga slíkt tæki. Ég kann  bara vel við mig í þessari hugguleguog kannski smá gamaldags íbúð. Verst var þó þegar klósettið stíflaðist og ég vissi hreinlega ekkert hvernig ég ætti að laga það. Ég þurfti að hringja í hann pabba minn og biðja hann að koma og kíkja á klósettið, og fékk í leiðinni tilsögn frá honum hvernig ætti að losa um stíflur.

 Samtímis því að vera flutt að heiman stefndi ég á að klára viðskiptafræðina um jólin. Áramótaheitið mitt þetta árið  var jú að klára BS-ritgerðina í viðskiptafræði og mér virðist hafa tekist það. Ég er allavega á lokametrunum, á bara eftir að fara yfir með leiðbeinandanum og senda svo í prentun. Planið var líka að sækja um nám í bókmenntafræði og byrja strax á nýju ári. Þannig að ég sótti um, fékk inngöngu og mun hefja BA nám í bókmenntafræði eftir tvær vikur.

Svo má ekki gleyma blessuðu sumrinu. Sumarið sem sólin skein skært og það varð óvenju heitt í Reykjavík. Nema hvað ég hafði ákveðið að fara í þessa blessuðu bakaðgerð og missti því af góða veðrinu. Ég var eiginlega búin að gleyma að til væri sumar á Íslandi eftir rigningarsumarið 2018 og hafði því talið best að fara bara í aðgerð á sumartímanum. Þetta var svo sem fín tímasetning fyrir utan að missa af góða veðrinu, því þá missti ég allavega ekki úr skólanum. Ég skil enn ekkert í sjálfri mér að hafa þraukað þessar vikur eftir aðgerðinaþetta var svo sannarlega engin smávægileg aðgerð. Hryggurinn var festur með um tuttugu skrúfum og yfir tíu tengingum, og aðgerðin tók tæpar sex klukkustundir. Sársaukinn sem fylgdi var nánast óbærilegur og þreytan var rosaleg, ég bara hreinlega gat ekki gert neitt fyrstu  vikurnar nema liggja og bryðja verkjalyf. En ég hafði sjálf ákveðið að fara í þessa aðgerð, enda sá ég fram á enn verri bak og versnandi lífsgæði ef ekki yrði gripið inn í núna. Þannig að ég lét mig hafa það og er nú orðin góð aftur og sátt með bakið.

 

Slauga mánuði eftir aðgerð.

Ég hefði þó mestar áhyggjur af því að mega ekki æfa Crossfit eftir aðgerð og sú var raunin. Læknirinn sagði fyrst að ég mætti hugsanlega fara að æfa eitthvað léttara þremur mánuðum eftir aðgerð, en ekki Crossfit fyrr en að sex mánuðum liðnum. En eftir þrjá mánuði ráðlagði læknirinn mér svo að hvíla í þrjá mánuði í viðbót og ég þorði ekki annað en að hlýða. Svo rétt  fyrir jól fékk ég að vita að nú mætti ég byrja í sjúkraþjálfun. Læknirinn taldi Crossfit hins vegar enn vera of mikið fyrir bakið og ráðlagði mér að bíða með það í þrjá mánuði  í viðbót. Þannig að hér er ég, enn  að bíða eftir því að mega stökkva af stað í næsta WOD. Ég ætla svo sannarlega að bæta upp þessa níu mánuði án Crossfit strax í mars 2020, ég er orðin mjög óþreyjufull. Svo var ég að fá ný úlnliðsbönd í jólagjöf og því mjög spennt að fara að nota þau í Clean og Jerk!

En það var fleira sem gerðist árið 2019. Ég ákvað loksins að taka mig til og reyna að komast inn í málefnahóp Öryrkjabandalags Íslands um atvinnu og menntamál, eitthvað sem ég var búin að íhuga í þónokkurn tíma. Ég hafði verið, og er enn, í Ungliðahreyfingu ÖBÍ, en mig langaði að komast almennilega inn í starfið þar. Ég komst inn í hópinn sem fulltrúi míns hagsmunafélags, Fjólu félag fólks með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu þar sem ég gegni stöðu gjaldkera, og áður en ég vissi af var ég kjörin varaformaður málefnahópsins. En svo atvikaðist það þannig að mér bauðst allt í einu formannsstaða í hópnum. Ég hafði nú svo sem ekki búist við þessu, ætlaði bara að verða nefndarmeðlimur og koma mér aðeins inn í starfið innan bandalagsins. En ég gat eiginlega ekki sagt nei þegar mér bauðst formannsstaðan, enda hafði ég áhuga og taldi mig vel færa til að gegna henni. Þannig að á nýju ári mun ég taka til starfa sem formaður málefnahóps um atvinnu og menntamál innan ÖBÍ, og ég er frekar spennt fyrir því verkefni.

Þetta er það helsta sem gerðist á árinu sem er að líða og þó er ótalmargt annað sem einnig skeði. En ég ætla ekkert að fara út í það allt, þá yrði þetta blogg bara langt og leiðinlegt. Félagslíf, ferðalög og ýmis verkefni komu til sögunnar og þegar ég lít til baka um farinn veg get ég ekki annað en brosað með sjálfri mér. Þetta hefur svo sannarlega verið viðburðarríkt ár og nóg að gera hér á blogginu sömuleiðis. Ég hlakka til að takast á við nýtt ár og nýjan áratug og halda áfram að blogga.

Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir árið sem er að líða. Takk fyrir að gefa þér tíma til að lesa þetta blogg á árinu og ég vona svo sannarlega að bloggfærslurnar verði fleiri og skemmtilegri þannig að þú nennir að halda áfram að lesa það J